Pozicionet politike këtu janë më të mira se Westminster për masakrën që po ndodh në Palestinë, por ne mund dhe duhet të bëjmë më shumë, shpjegon CAROL MOCHAN
NË Skoci, si pjesa më e madhe e botës, biseda kombëtare kohët e fundit është mbizotëruar nga tmerri absolut që kemi parë në Izrael dhe Palestinë që nga 7 tetori.
Unë i kam shtuar zërin tim atyre që dënuan menjëherë masakrën e kryer nga Hamasi dhe më pas kam qenë shumë i qartë se hakmarrja nga Izraeli ka shkuar shumë përtej çdo nocioni të vetëmbrojtjes. Ajo që po shohim është një përpjekje për të shtypur Gazën dhe për të shkatërruar plotësisht shoqërinë tashmë shumë të pasigurt që ata zotëronin.
Ne jemi dëshmitarë të një masakre drejtpërdrejt në ekranet tona televizive dhe qeveria britanike thjesht po e përçon atë duke ofruar ndihmë financiare dhe ushtarake për ata që hedhin sasi të paimagjinueshme të pajisjeve ndezëse në shtëpi, universitete dhe madje edhe spitale.
Kujt i shërben ky konflikt? Ne po destabilizojmë botën dhe po u japim ndihmë ekstremistëve. A nuk kemi mësuar asgjë nga gabimet e Afganistanit dhe Irakut?
Le të jemi të qartë, palestinezët kanë jetuar për shumë vite në një burg të hapur. Ata kanë liri shumë të kufizuara dhe ato që kanë shpesh janë tërësisht me urdhër të Izraelit – gjë që bie tërësisht në kundërshtim me Marrëveshjet e Oslos të rënë dakord në vitet 1990 që i angazhuan të dyja palët për vetëvendosjen palestineze.
Megjithatë, për fat të keq, këto shqetësime nuk janë pasqyruar në Parlamentin skocez ose në media ku shumë mbulim dhe biznes duket se ka të bëjë me shmangien e kësaj çështjeje shumë të rëndësishme në vend që të qëndrojë me guxim për paqen dhe kundër luftës, ose fokusohet vetëm në legjitimitetin. ose mungesës së tij kur i referohemi demonstratave. Kjo vështirë se është çështja kryesore.
Fatmirësisht, pavarësisht mungesës së dënimit zyrtar, liderët e çdo partie përveç konservatorëve skocezë kanë dalë në favor të një armëpushimi. Kjo e veçon Skocinë nga struktura politike e Britanisë dhe nxjerr në pah një nga shumë pikat e forta të transferimit.
Çuditërisht, vetë ministri i parë kishte të afërm në Gaza deri vonë dhe skocezët panë drejtpërdrejt një lidhje reale me konfliktin.
Ky ishte një faktor i rëndësishëm për afrimin e konfliktit në shtëpi dhe më vjen mirë që të afërmit e tij tani kanë mundur të largohen nga Gaza gjatë bombardimeve – mund të shpresojmë vetëm se ata do të jenë në gjendje të kthehen në diçka që i ngjan një shtëpie. Kam frikë për shumë familje se do të jetë një shpresë e dëshpëruar.
Duke pasur parasysh përmbledhjen time brenda Partisë së Punës Parlamentare të Skocisë, unë kam dhënë një pjesë të konsiderueshme të shqetësimit tim për gjendjen e vështirë të grave dhe jam thellësisht e shqetësuar për pozicionin jashtëzakonisht të cenueshëm në të cilin gjenden gratë shtatzëna.
Vlerësohet se 50,000 gra shtatzëna janë të bllokuara në Gaza, dhe 5,000 do të lindin në muajin e ardhshëm. Pa ujë të pastër, ilaçe dhe ndihmë humanitare, këto gra dhe foshnjat e tyre do të jenë në rrezik, gjë që është absolutisht shkatërruese.
Unë do të vazhdoj të mbështes plotësisht thirrjen e Konfederatës Ndërkombëtare të Mamive që qeveritë të kërkojnë mbrojtjen e jetës së grave shtatzëna dhe fëmijëve të tyre dhe të hapin korridoret humanitare për të lejuar që ndihma mjekësore të arrijë menjëherë tek ata. Këtë e kam ngritur brenda partisë dhe do të vazhdoj ta ngre në çdo rast.
Disa mund të besojnë se ajo që po ndodh në Palestinë ka marrë më shumë se mjaftueshëm vëmendje. Unë do të argumentoja të kundërtën. Njerëzit duhet të kuptojnë me të vërtetë tmerrin që po ndodh dhe rolin kyç historik që vendi ynë ka luajtur në realizimin e këtyre rrethanave.
Unë mund të mos i kem nënshkruar deklaratat ose të mos i kem mbështetur pushtimet që filluan kaq shumë vite më parë – por sigurisht që ndiej një përgjegjësi ndaj popullit të Palestinës – dhe mendoj se duke pasur parasysh të gjitha përgjigjet pasionante që kemi parë në rrugët e Skocisë gjatë kohëve të fundit javëve është e qartë se edhe publiku ndihet kështu.
Nisur nga kjo, më duket se është një pozicion i paqëndrueshëm për Keir Starmer që të vazhdojë të shmangë thirrjen për një armëpushim kur komuniteti ndërkombëtar ka një marrëveshje të mazhorancës për këtë çështje. Të mos dënosh Izraelin është e pandërgjegjshme, ashtu siç do të ishte e pandërgjegjshme të mos dënosh Hamasin pas sulmeve në jug të Izraelit.
Ndëshkimi kolektiv i një populli të tërë është padyshim një krim lufte sipas ligjit ndërkombëtar, megjithatë sa vlen një ligj nëse nuk zbatohet? Deklaratat nga OKB-ja që i thonë Izraelit të sillet mund të duken të kenë ndikim në letër, por bombat ende bien.
Ne duhet të bëjmë presion të vendosur mbi Britaninë, SHBA-në dhe çdo vend tjetër që vazhdon të mbështesë këtë neveri. Ne duhet të mbajmë presionin dhe duhet të vazhdojmë të kërkojmë një armëpushim.\morningstaronline\
